ஜூன் 13, 2008 அன்று, வண்ணமயமாக்கல் போட்டியில் எனது முதல் விருதை பெற்றேன். வரைதல் மற்றும் வண்ணம் தீட்டுவதில் ஆர்வம் இருந்ததால், ஹிந்துஸ்தான் பென்சில்ஸ் லிமிடெட்டின் கீழ் இயங்கும் Colorama நிறுவனத்தால் என் பள்ளியில் நடைபெற்ற போட்டியில் எனது திறமைகளை வெளிப்படுத்தும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. எனது வயது பிரிவில் நான்  1வது விருதை  வென்றேன், அந்த நேரத்தில் இது எனக்கு ஒரு பெருமையான மற்றும் உற்சாகமான தருணம்.

2008 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 10ஆம் தேதி, தினதந்தி நாளிதழ் எனது டோரா மற்றும் புஜ்ஜி படம் கொண்ட வரைபடத்தைத் தேர்வு செய்து வெளியிட்டது, இது எனது வரைபட திறமைக்கு ஒரு பெருமைமிகு தருணமாக அமைந்தது.

மார்ச் 25, 2010 அன்று, எனது பள்ளியில் நடைபெற்ற இந்திரா காந்தி தேசிய திறந்தநிலை பல்கலைக்கழக கற்றல் திறன் தேர்வில்  A  தர மதிப்பெண் பெற்றேன். இந்தச் சாதனை எனக்கு அடோரோ மல்டிமீடியா நிறுவனத்திடமிருந்து அனிமேஷனுக்கான குறைந்த செலவு கல்வி ஒதுக்கீடு பெற்றேன். இது எனது செயல்திறனுக்கு கிடைத்த வெகுமதியாகும்.

ஏப்ரல் முதல் மே 2010 வரை, அடோரோ மல்டிமீடியாவில் இருந்து அனிமேஷனுக்கான குறைந்த செலவு கல்வி ஒதுக்கீடு பெற்றதால், அனிமேஷன், கேம் மேம்பாடு மற்றும் வடிவமைப்பு பற்றிய எனது கனவு நனவாகியது. கேமிங் மற்றும் அனிமேஷன் மீதான எனது ஆர்வத்தால், கோடை விடுமுறையில் ஆர்வத்துடன் அந்த நிறுவனத்தின் பாட மையத்தில் சேர்ந்தேன். அங்கு,  Adobe Photoshop CS3  மற்றும்  Adobe Flash  மென்பொருள் உள்ளிட்ட அனிமேஷனின் அடிப்படைகளையும், அடிப்படை அனிமேஷன்களை உருவாக்குவது எப்படி என்பதையும் கற்றுக்கொண்டேன். எனது அர்ப்பணிப்பு மற்றும் முன்னேற்றம் விரைவில் பயிற்சியாளர்களிடமிருந்து அங்கீகாரத்தைப் பெற்றது, என்னை நிறுவனத்தின் பாட மையத்தில் ஒரு சிறந்த மாணவனாக மாற்றியது.

ஜனவரி 17, 2011 அன்று, என் உற்சாகமான ஆசைகளில் ஒன்றை என் தந்தை நிறைவேற்றினார். கோயம்புத்தூர் ஹோப் கல்லேஜ் யில் உள்ள பத்மாவதி கல்யாண மண்டபத்தில் நடந்த கண்காட்சியில் கலந்து கொண்டோம். எனக்கு ஆச்சரியமும் மகிழ்ச்சியும் அளிக்கும் வகையில், எனது பிறந்தநாளுக்கு முன்கூட்டியே ஹெர்குலிஸ் மேட்ரிக்ஸ் சைக்கிளை பரிசளித்தார். இது எனக்கு நம்பமுடியாத மகிழ்ச்சியைத் தந்தது, குறிப்பாக இது நான் நீண்ட நாட்களாக கேட்டுக் கொண்டிருந்த ஒரு ஆசை பொருள்.

ஏப்ரல் 2, 2011 அன்று, உலகக் கோப்பையில் இலங்கைக்கு எதிராக இந்தியா வென்றது ஒரு தேசிய கொண்டாட்டம் மட்டுமல்ல, எனது மகிழ்ச்சியான நினைவுகளில் ஒன்றாகும். இந்த வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க தருணத்தை எனது பெற்றோருடன் நான் பார்த்தேன், சுற்றியுள்ள அனைவராலும் இந்தியாவின் வெற்றி கொண்டாடப்பட்டது. எங்கள் மாடியில் இருந்து, எங்கள் சுற்றுப்புறங்களில் உள்ள இளைஞர்கள் தங்கள் பைக்குகளில் சென்று கத்தி கூச்சலிட்டு வெற்றியைக் கொண்டாடுவதையும் பார்த்தோம். இது என் வாழ்வின் விலைமதிப்பற்ற தருணங்களில் ஒன்றாகும்.

ஏப்ரல் முதல் மே 2011 வரை, அடோரோ மல்டிமீடியாவில் எனது அனிமேஷன் பாடத்தின் இரண்டாம் கட்டத்திற்கு முன்னேறினேன். இங்கே, நான்  Combustion,  Maya  மற்றும்  3D Max  (அடிப்படைகள்) போன்ற மென்பொருட்களைக் கற்றுக்கொண்டேன், அனிமேஷன் மற்றும் வடிவமைப்பில் எனது திறன்களையும் அறிவையும் மேலும் விரிவுபடுத்தினேன்.

டிசம்பர் 21, 2011 அன்று, என் பள்ளியின் கூடைப்பந்து அணியில் நான் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டேன், இது என் தந்தையின் முன் நடைபெற்ற ஒரு பெருமையான தருணம். அவர் குறிப்பாக மகிழ்ச்சியாக இருந்தார், ஏனென்றால் நான் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவேனா இல்லையா என்று அவர் கவலைப்பட்டார். ஏனெனில் அந்த நேரத்தில் நான் உயரம் குறைவாக இருந்தேன். இருப்பினும், பந்தைக் கையாள்வதில் எனது கை-கண் ஒருங்கிணைப்பு மற்றும் விளையாட்டிற்கான எனது அணுகுமுறை எனது தேர்வுக்கு வழிவகுத்தது. இது விளையாட்டுகளில் எனது பயணத்தின் தொடக்கத்தைக் குறித்தது.

நவம்பர் 26, 2012 அன்று, எனது சிறந்த நண்பரான என் தந்தையை இழந்தேன், எனது வாழ்க்கையின் மிகவும் வேதனையான தருணங்களில் ஒன்றை நான் அனுபவித்தேன். அவர் இல்லாத ஒரு வெற்றிடத்தை ஒருபோதும் நிரப்ப முடியாது, மேலும் அவர் இல்லாத உலகம் வேறு இடமாகத் தோன்றியது. அவரது ஆதரவும் ஊக்கமும் எப்போதும் எனக்கு மகிழ்ச்சியின் ஆதாரமாக இருந்தது, அவரை இழந்தது என்பது என்னில் ஒரு பகுதியை இழந்தது போல் இருந்தது.

2013 ஆம் ஆண்டு எனது பள்ளியில் நடந்த ஓவியப் போட்டியில்  4  வது பரிசு வென்றேன். கேமல் நிறுவனம் ஏற்பாடு செய்த இந்த போட்டியில், எனது வயது பிரிவில் எனது ஓவியம் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.

நவம்பர் 2013 இல், என் தந்தையின் இழப்பினால் ஏற்பட்ட மிகுந்த வேதனையின் காரணமாக, எங்கள் குடும்பம் எங்கள் வீட்டிலிருந்து வேறொரு இடத்தில் உள்ள எனது பாட்டியின் வீட்டிற்கு அருகிலுள்ள வீட்டிற்கு மாற முடிவு செய்தது. பெரியவர்கள் இந்த முடிவை எடுத்தாலும், எனக்கு உடன்பாடு இல்லை, ஆனால் எனக்கு வேறு வழியில்லை. எனது வீடு எனக்கு அரண்மனை போன்றது, இந்த மாற்றம் எனக்கு மிகவும் வேதனையாக இருந்தது, இதற்கு முன்பு நான் இத்தகைய சூழ்நிலையை அனுபவித்ததில்லை.

2014 ஆரம்பத்தில், வேறு ஒரு வீட்டில் வாழ்ந்த அனுபவம், " எலி வளையானாலும் தனி வளை வேண்டும்" என்ற பழமொழியை நினைவூட்டியது. நாங்கள் புதிய சூழலில் கடந்து வந்த துன்பங்களால் எங்கள் அரண்மனை என்று கருதும் எங்கள் அன்பான வீட்டிற்குத் திரும்பினோம். இது மிகப்பெரிய நிவாரணமாக இருந்தது. மிகக் குறுகிய காலம் என்றாலும், அங்கு வாழ்ந்த அனுபவம், பத்து வருடம் போல் உணர்ந்தது.

என் தந்தையின் இழப்புக்கு பிந்தைய பல தடைகளைக் கடந்து, நான் 10 ஆம் வகுப்பை அடைந்தேன். பின்னர் 2015 மார்ச் 9 முதல் 2015 ஏப்ரல் 10 வரை SSLC தேர்வு நடைபெற்றது. இந்த தேர்வு அட்டவணை ஒவ்வொரு தேர்வுக்கும் இடையில் நிறைய நேரத்தை கொடுத்தது, அதை என் நண்பர்களும் நானும் 90% நேரம் கிரிக்கெட் விளையாடுவதற்காக பயன்படுத்தினோம். நான் எழுதுவதில் மெதுவாக இருந்தேன், அதனால் முழு வினாத்தாளை முடிக்க எனக்கு கடினமாக இருந்தது, இதனால் என்னால் 100 மதிப்பெண்களுக்கு எந்த தேர்வையும் முடிக்க முடியவில்லை. எப்படியிருந்தாலும், நாங்கள் ஒரு பெரிய தடையைத் தாண்டிவிட்டோம் என்று நானும் என் நண்பர்களும் கொண்டாடினோம்.

சவாலான 10ம் வகுப்பு மற்றும் அதன் தேர்வுகளை கடந்த பிறகு கோடை விடுமுறையை கொண்டாடிக்கொண்டிருந்தோம், அந்த நேரத்தில் 10வது பொதுத்தேர்வு முடிவுகள் மே 21, 2015 அன்று அறிவிக்கப்பட்டன. முழு மதிப்பெண்களுக்கு எந்த தேர்வையும் நான் முடிக்காததால், நான் குறைவான மதிப்பெண்களையே எதிர்பார்த்தேன். ஆனால், ஆச்சரியப்படும் விதமாக, 500க்கு 422 மதிப்பெண்கள் பெற்றேன். இதைத் தொடர்ந்து, நான் முதலில் படித்து வந்த அதே பள்ளியில் 11 மற்றும் 12 ஆம் வகுப்பு சேரும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. நான் கணினி மற்றும் கலை பாடப்பிரிவைத் தேர்ந்தெடுத்து, என் உயர்நிலை பள்ளிப் படிப்பை தொடர்ந்தேன்.

90களின் குழந்தையாக, எனது சொந்த வங்கிக் கணக்கைப் பெறுவது எனக்கு பெரிய விஷயமாக தோன்றியது. 2015 ஜூன் 12 அன்று, என் முதல் வங்கிக் கணக்கைத் திறந்தேன், இதனால் நான் இத்தனை வளர்ந்த பெரியவனாக மாறிவிட்டேன் என்று மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தேன்.

11 மற்றும் 12 ஆம் வகுப்புகளுக்கு முன்னேறியதால், 2017 மார்ச் 2 முதல் 2017 மார்ச் 21 வரை 12 ஆம் வகுப்பு பொது தேர்வுகள் நடைபெற்றது. ஆனால், இந்த வகுப்புகளின் போது மேலும் பிரச்சனைகளை எதிர்கொண்டு, மனதளவில் குழப்பமடைந்திருந்ததால், எனது படிப்பில் ஆர்வம் குறைந்து, நான் விரக்தியடைந்தேன். இதன் விளைவாக, 12 ஆம் வகுப்பு தேர்வுகளை ஆர்வம் இல்லாமல், வெறும் கட்டாயமாகவே முடித்தேன்.

நான் 11 மற்றும் 12 ஆம் வகுப்புகளை முடித்ததில் அதிக மகிழ்ச்சியை உணரவில்லை என்றாலும், மிகவும் வேதனையான தருணம் மார்ச் 21, 2017 அன்று வந்தது, அது ஒரு பள்ளி மாணவனாக எனது கடைசி நாளாகும்.  LKG, UKG உட்பட 14 வருடங்கள் நான் படித்த பள்ளியில் அன்றுதான் என் கடைசி நாள். என் பள்ளி எனது இரண்டாவது வீடு போன்றது, என் வாழ்க்கையை நினைவுகள் மற்றும் நட்புகளால் நிரப்பிய இடம். நானும் எனது நண்பர்களும் இதனைக்காலம் ஒன்றாக பயணித்ததுபோல இனி பயணிக்க முடியாது என்று எண்ணி மிகவும் வருத்தப்பட்டேன். இது ஒரு வலிமிகுந்த நினைவு, எப்போதும் என் இதயத்தில் ஆழமாகத் தாக்கி கொண்டிருக்கும்.

12 ஆம் வகுப்பை மிகுந்த மகிழ்ச்சியின்றி முடித்த பிறகு, 2017 மே 12 அன்று 12 ஆம் வகுப்பு பொது தேர்வு முடிவுகள் அறிவிக்கப்பட்டன. நான் 1200 ல் 863 மதிப்பெண்கள் பெற்றேன். ஆனால், தொடர்ந்த பிரச்சனைகள் மற்றும் எங்கள் குடும்பத்தின் நிதிச் சிக்கலால், என்னால் என் மேல் படிப்பைத் தொடர முடியவில்லை.

தொடர் பிரச்சினைகளை எதிர்கொண்டு, மாதக்கணக்கில் மந்தமான வாழ்க்கை வாழ்ந்த பின்னர், நவம்பர் 7, 2017 அன்று, PSG மருத்துவமனையில் பார்மசி மற்றும் மருத்துவப் பதிவுத் துறையில் உதவியாளராகச் சேர்ந்தேன். பள்ளிக்கு வெளியே உள்ள நிஜ உலகத்திற்கு இது எனது முதல் வெளிப்பாடு, பள்ளி எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்தது போன்ற நல்ல விஷயங்களைப் பற்றியது அல்ல என்பதை நான் விரைவாக உணர்ந்தேன். அது முற்றிலும் மாறுபட்ட மற்றும் கடுமையான சூழல். பல நண்பர்களை உருவாக்கினாலும், இந்த வேலையிலும் அதன் சுற்றுப்புறத்திலும் நல்ல மனதுடன் இருப்பதை விட, மரியாதை பெரும்பாலும் கல்வித் தகுதிகளைப் பொறுத்தது என்பதை நான் கற்றுக்கொண்டேன். இந்த உணர்தல் சில குறுகிய காலம் அங்கு பணிபுரிந்த பிறகு என்னை வெளியேற வழிவகுத்தது.

90 களின் குழந்தையாக, வங்கிக் கணக்கு வைத்திருப்பது நம்பமுடியாத அளவிற்கு உற்சாகமாக இருந்தது, அதைபோல் ஓட்டுநர் உரிமத்தைப் பெறுவது இரண்டு மடங்கு உற்சாகமாக இருந்தது.  மார்ச் 12, 2018  அன்று, எனது சொந்த வருவாயைப் பயன்படுத்தி எனது ஓட்டுநர் உரிமத்தைப் பெற்றேன், இது எனது சொந்த உழைப்பு மற்றும் பணத்தின் மூலம் சாதித்த பெருமைக்குரிய தருணம்.

மே 11, 2018 அன்று, எனது நெருங்கிய நண்பரின் பிறந்தநாள் என்பதால், டீ குடித்துவிட்டு திரும்புவதற்காக ஊட்டியில் உள்ள குன்னூருக்கு திடீரென ஒரு பயணத்தைத் திட்டமிட்டோம். இது எனது முதல் நீண்ட பயணம் மற்றும் மலையில் வாகனம் ஓட்டும் அனுபவம், குறிப்பாக நண்பர்களுடன். பனிமூட்டமான தட்பவெப்ப நிலையும், அழகிய இயற்கையும் இதை எனக்கு ஒரு சிறந்த நாளாக மாற்றியது.

நான் வெளி உலக அனுபவத்தைப் பெற்றதாலும், கல்வித் தகுதிகளின் முக்கியத்துவத்தைப் புரிந்துகொண்டதாலும், ஒரு வருட இடைவெளிக்குப் பிறகு,  ஜூலை 5, 2018  அன்று, எனது கல்லூரி வாழ்க்கை  இந்துஸ்தான் கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரியில்  தொடங்கியது.

டிசம்பர் 2019 முதல், சீனாவில் கொரோனா வைரஸ் பரவல் பற்றி கேள்விப்பட்டு வந்தோம்.   மார்ச் 17, 2020  அன்று, என் நாட்டில் வைரஸ் வேகமாகப் பரவியதால் இந்தியாவில் உள்ள அனைத்து கல்லூரிகளும் மூடப்பட்டன.

கொரோனா வைரஸ் பரவல் காரணமாக கல்லூரிகள் மூடப்பட்டபோது, நாங்கள் ஒரு வாரம் ஓய்வெடுத்தோம். ஆனால்,  மார்ச் 25, 2020  அன்று, வைரஸின் அதிவேக பரவல் காரணமாக இந்திய அரசாங்கம் முழு நாட்டிற்கும் ஊரடங்கு அறிவித்தது. இது எனது தலைமுறைக்கும் எனது பெற்றோரின் தலைமுறைக்கும் முற்றிலும் புதிய சூழ்நிலையாக இருந்தது. ஆரம்பத்தில், அதை சமாளிப்பது சவாலாக இருந்தது, ஆனால் இறுதியில் எங்களுக்கு அது பழகி போய்விட்டது. நானும் எனது நண்பர்களும் வேடிக்கையான வீடியோக்களை உருவாக்கி, சாலையில் கிரிக்கெட், கைப்பந்து அல்லது கால்பந்து விளையாடி, இரவு நடைப்பயிற்சிக்கு சென்று, குழுவாக ஒன்றாக தேநீர் அருந்தி, மினி மிலிஷியா போன்ற விளையாட்டுகளை விளையாடி நேரத்தை செலவிட்டோம்.

இரண்டு வருடங்களாக ஊரடங்குகளையும் கடினமான சூழல்களையும் எதிர்கொண்டுவந்தோம், அப்போது எனது சில நெருங்கிய உறவினர்களை கொரோனாவுக்கு இழந்தேன். அவர்களின் இறுதிச்சடங்குகளில் பங்கேற்பது மிகவும் கடினமாக இருந்தது. எனது நெருங்கிய உறவினரின் இறுதிச்சடங்கில் கலந்து கொண்ட வந்த பிறகு,  2021 மே 28   அன்று, நான் கொரோனா வைரசால் பாதிக்கப்பட்டு, அதன் அறிகுறிகளை அனுபவிக்கத் தொடங்கினேன்.

கடுமையான அறிகுறிகளை அனுபவித்த பிறகு, நான்  RTPCR  எனப்படும் மருத்துவப் பரிசோதனையை மேற்கொண்டேன்,  ஜூன் 1, 2021  அன்று, எனக்கு கொரோனா வைரஸ் தொற்று இருப்பது உறுதியானது. இந்த செய்தி என்னையும் என் அம்மாவையும் அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது, நாங்கள் முற்றிலும் உடைந்து போயிருந்தோம். கொரோனா வைரஸ் நோயாளிகளுக்கான மருத்துவ சிகிச்சை விலை சுமார் 1.5 லட்சம் ரூபாயில் இருந்தது, இது அந்த கடினமான நேரத்தில் எங்களுக்கு எட்டாத காரியமாக இருந்தது. நான் டெல்டா வகை வைரஸால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தேன். மருத்துவமனைகளுக்கும், சிடி ஸ்கேன் ஆய்வகங்களுக்கும் விரைந்து சென்று, மிகுந்த சிரமமான நேரத்தை எதிர்கொண்டேன். ஆனால் தேசிய ரீதியாக அதிக எண்ணிக்கையிலான வைரஸ் பாதிப்பு வழக்குகள் காரணமாக, மருத்துவமனைகளில் எங்கும் எனக்கு இடம் கிடைகவில்லை. இடம் இருந்தாலும், நான் தனிநபராக மருத்துவமனைக்கு வந்ததால், எனக்கு இடம் தர மறுத்தனர்.

இரவு நேரங்களில் கூட மருத்துவமனையில் இடம் கிடைக்க தேடிய பிறகு,  2021 ஜூன் 3  அன்று, திருப்பூரில் என் உறவினர்கள் உதவியால் இறுதியாக மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டேன்.   2021 ஜூன் 10  வரை 8 நாட்கள் மருத்துவமனையில் தங்கி இருந்தேன். கோவையில் ஊரடங்குகில் என் அம்மாவை தனியாக விட்டுவிட்டு, நான் கொரோனா வைரஸால் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டு, தீவிர சிகிச்சைகளை பெற்றிருந்த அந்த அனுபவம் மிகவும் துயரமானது. இது எனது வாழ்க்கையின் மிகச் சிரமமான மற்றும் மோசமான நாட்களில் இதுவும் ஒன்று.

நான் எனது கல்லூரி கல்வியை  2021 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதத்தின் முதல் பாதியில் நிறைவு செய்தேன். கொரோனா பெருந்தொற்றின் சவால்களை சமாளித்த பிறகு வேலை தேடுவதில் ஈடுபட்டபோது,  2021 ஆகஸ்ட் 11  ஆம் தேதி,  CAP Digisoft Solutions Private Limited  நிறுவனத்தால் தரவு மற்றும் ஆவண நுணுக்க நிபுணராக தேர்வு செய்யப்பட்டேன். என் நண்பர்கள் வட்டத்தில் இருப்பது போல் பெண்களுடன் பழகுவதில் எனக்கு அதிக அனுபவம் இல்லை. ஆனால், எனது அணியில் 95% பெண்கள் மட்டுமே இருந்தனர், என்னையும் சேர்த்து இரண்டு ஆண்கள் மட்டுமே. ஆனால், எதிர்பாராதவிதமாக, அணியில் இருந்த அந்த பெண்கள் அளித்த நட்பு மற்றும் ஆறுதல் அவர்களை நல்ல நண்பர்களாக மாற்றியது, சிலர் வாழ்நாள் நண்பர்களாக மாறினர். அந்த நிறுவனத்தில் நண்பர்களையும் அறிவையும் பெறுவது ஒரு நல்ல உணர்வாக இருந்தது, ஆனால் ஒரு பணியாளரின் பார்வையில்,  14  மாதங்கள் அங்கு செலவழித்த பிறகு நிர்வாகத்துடனான அனுபவம் மற்றும் ஊழியர்களை அவர்கள் நடத்திய விதமும் முற்றிலும் திருப்தியற்றதாக இருந்தது.

90 களின் குழந்தையாக இருப்பதால், எதுவுமே ஒரு சிறப்பு முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது, நான்  2022 ஜனவரி 5  ஆம் தேதி எனது முதல் பைக்,  FZ v3 Dark Knight  வாங்கியபோது கிடைத்த உணர்வும் அதுவே. இரு சக்கர வாகனங்களுக்குப் பெரிதும் ஈர்க்கப்பட்ட எனக்கு, என் பைக் மிக விரைவில் என் சிறந்த பயணத்துணைகளில் ஒன்றாக, எனது சைக்கிளுடன் சேர்ந்து மாறியது. இயற்கையை அல்லது அருகிலுள்ள பகுதி முழுவதும் கண்டறிய நான் எங்கு சென்றாலும், என் மௌனமான நண்பர்கள் இவை இரண்டுமே.

CAP Digisoft Solutions  இல் எனது வேலை விட்டு வெளியேறிய பிறகு,  2022 டிசம்பர் 8  ஆம் தேதி,  Sansys Business Solutions  நிறுவனத்துடன் ஃப்ரீலான்ஸ் உள்ளடக்கம் எழுதும் வேலைக்கு சேர்ந்தேன். அங்கு நான்  4  மாதங்கள் மட்டுமே பணியாற்றினேன், அந்த காலத்தில் என் குழுவினர் உடன் மகிழ்ச்சியான மற்றும் நகைச்சுவையான நினைவுகளை உருவாக்கி, சில வாழ்நாள் நண்பர்களையும் பெற்றேன். மொத்தத்தில், மிகக் குறுகிய காலம் என்றாலும் நல்ல அனுபவமாக இருந்தது.

ChatGPT  இன் அறிமுகம் ஏஜென்சியின் வணிகத்தில் சரிவுக்கு வழிவகுத்தது, என்னை வேறொரு வேலையைத் தேடத் தூண்டியது. நான் நேர்காணல் அழைப்புகளைப் பெற்றேன், அவற்றில் கலந்துகொண்டேன். விர்ச்சுவல் டெக் குருஸ் நிறுவனத்தில் வெற்றிகரமாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டேன். ஏப்ரல்  3, 2023  அன்று, விர்ச்சுவல் டெக் குருஸ் நிறுவனத்தில்  ZENfra  குழுவில் வணிக ஆய்வாளராகச் சேர்ந்தேன். குறிப்பாக கோயம்புத்தூர் தகவல் தொழில்நுட்ப பூங்காவில் அலுவலகம் அமைந்ததால், இந்த வாய்ப்பைப் பற்றி நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தேன். மேலும் அங்கிருந்து பயணம் தொடங்கியது. நான் பணிபுரியும் தயாரிப்புக்கான எனது பல்துறை திறன்களை வெளிப்படுத்தினேன், புதிய பணிகள் மற்றும் செயல்முறைகளை எதிர்கொள்ளத் தள்ளப்பட்டதால் புதிய அறிவைப் பெற்றேன், மேலும் மதிப்புமிக்க நண்பர்களையும் சக ஊழியர்களையும் உருவாக்கினேன்.  18  மாதங்களுக்குப் பிறகு, ஆகஸ்ட்  2024  அன்று, நான்  ZENfra - VTGஐ  விட்டு வெளியேறினேன்.

2005 இல், எனது தந்தை ஒரு கணினியை வாங்கினார், ஆனால் அவர் மறைந்த பிறகு அந்த கணினி ஒரு தசாப்தம் பயன்படுத்தாமல் வைக்கப்பட்டு இருந்தது.  2023 செப்டம்பர் 6  அன்று, என் தந்தையின் நினைவில் எனது சொந்த வருமானத்தைப் பயன்படுத்தி புதிய  CPUஐ  நிறுவி அதை மீண்டும் செயல்படக்கூடியதாக மாற்றினேன். அந்த பழைய மாதிரி கணினியில் பணியாற்றும் பொழுது, என் தந்தையுடன் கூடிய பழைய நல்ல நினைவுகளை அதை நினைவூட்டியது, அது எனக்கு மிகவும் இனிமையாக இருந்தது.

2023  நவம்பர் 26  அன்று, எனது ஆசைப்பட்டியலில் இருந்து நீண்டகால ஆசையை நிறைவேற்ற, என் படைப்பாற்றலை வளர்க்க புதிய மடிக்கணினியை வாங்கினேன்.  90  களின் குழந்தையாக, ஒரு மடிக்கணினி வைத்திருப்பது கடந்த 15 ஆண்டுகளாக எனக்கு ஆசையாக இருந்த ஒரு விஷயம். இறுதியாக, ஒன்றை வாங்கியது எனக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சியைத் தந்தது.

ஜனவரி  23, 2024  அன்று, பல மாற்றங்கள், வலிகள், உணர்ச்சிகள் மற்றும் சூழ்நிலைகளில் பயணித்து, இந்த சவாலான உலகில் நான் ஒரு நூற்றாண்டின் கால் பகுதியை வெற்றிகரமாகக் பூர்த்தி செய்தேன். இது நான் என் வாழ்க்கையில் இவ்வளவு சிரமங்களைச் சந்தித்த பிறகும் நான் திடமாக இருப்பதை கூறுகிறது.

கோயம்புத்தூர் டைடல் பார்க் வளாகத்தில், எனது இடைவேளையின் போது, தொடர்ந்து மூன்று நாட்கள் நடைப்பயிற்சி மேற்கொண்டபோது, மிகவும் மெல்லிய மற்றும் பலவீனமான நாய்க்குட்டியைக் கண்டேன். நாய்க்குட்டி மிகவும் சோகமாக இருந்தது மற்றும் மிகவும் பசியுடன் இருந்தது. நான் அதற்கு சில பிஸ்கட்கள் மற்றும் கேக்குகளை ஊட்டினேன், ஆனால் அதன் பின்புறக் கால்கள் செயலிழந்திருப்பதை விரைவில் உணர்ந்தேன். நான் மிகவும் கவலையடைந்தேன், நாய்க்குட்டியை அத்தகைய நிலையில் பார்த்ததை தாங்க முடியவில்லை.
மூன்றாவது நாள்  (29-05-2024)  , நாய்க்குட்டி காயமடைந்து, நகர முடியாமல், பசி மற்றும் தாகத்தால் தவிப்பதைப் புரிந்து கொண்டவுடன், விலங்குகளை மீட்பவர்களைத் தொடர்பு கொண்டேன். ஒருவரிடமிருந்து இன்னொருவருக்கு இயக்கப்பட்ட பிறகு, நாய்க்குட்டியை மீட்கத் தயாராக இருந்த பால கிருஷ்ணன் என்ற நபரை நான் தொடர்பு கொண்டேன். அவருடன் ஒருங்கிணைந்து இரவு  8  மணிக்கு டைடல் பார்க் வளாகத்திற்கு அவரை வரவழைத்தேன். நாய்க்குட்டி இருக்கும் இடத்தைக் காட்டினேன், அவர் அந்த நாய்க்குட்டியை திருப்பூரில் உள்ள தங்கம் மெமோரியல் காப்பகத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார்.
கடுமையான வலி, பசி, தாகம் மற்றும் மோசமான வானிலை ஆகியவற்றிலிருந்து துன்பப்பட்ட ஒரு ஆன்மாவுக்கு நான் உதவினேன் என்பதை அறிந்து மிகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் நிம்மதியாகவும் உணர்ந்தேன்.